Eucharystia
Eucharystia jest sercem orędzia fatimskiego. Anioł najpierw zaprasza pastuszków do adoracji („O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie, kocham Cię…”), potem wskazuje dzieciom drogę do kontemplacji tajemnicy Boga („Trójco Przenajświętsza, uwielbiam Cię ze czcią najgłębszą…”), aby wreszcie wprowadzić ich w arkana tajemnicy eucharystycznej: „Przyjmijcie Ciało i Krew Jezusa Chrystusa…”. Oto jeden z ważnych aspektów charakteryzujących orędzie fatimskie: prośba o dar z siebie, jako teologalna odpowiedź na Boską inicjatywę miłosierdzia.
Motyw eucharystyczny jest obecny także w pytaniu postawionym przez Panią ubraną na biało: „Czy chcecie ofiarować się Bogu…? Czy chcecie ofiarować się za ludzkość?”. To jakby echo słów, które rozpoczęły Nowe Życie: „Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22, 20). Słowa Matki Boskiej, wypowiedziane do pastuszków, są zaproszeniem do życia według reguł nowej logiki – eucharystycznej logiki daru z siebie, rozpoczętej przez Nazarejczyka. Odpowiedź trojga małych pasterzy z Fatimy – „Tak, chcemy!” – to ich podpis pod zgodą na życie całkowicie i pokornie oddane w ręce Boga i poświęcone dla ludzi. Zadośćuczynienie, o które Matka Boska prosi w Fatimie, to zaproszenie do uczestniczenia w eucharystycznej tajemnicy Chrystusa, w Jego misji odkupienia
Zachęta do życia eucharystycznego leży także u podstaw prośby o wynagradzające nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Te soboty będą znakiem podążania wszystkich ludzi, każdej kobiety i każdego mężczyzny, ku tajemnicy Boga poprzez dar z siebie. Będą wspomnieniem obiecanej wolności, która jest eschatologicznym triumfem Serca Boga.
|
